De dames Ria en Sophie hebben al duidelijk gemaakt dat we een zeer geslaagde en in alle opzichten top cruise hebben gemaakt, dus is het niet aan mij om in herhalingen te vallen.
Bovendien, spraken de foto's dacht ik meer dan 1000 woorden, toch vind ik dat er van mijn kant een eind verhaaltje moet komen. Omdat het zo'n succes was, voelde ik op de luchthaven van Venetie aankomen dat het afscheid wel een beetje pijnlijk zou worden, en ja hoor ,de meiden moesten een paar traantjes weg pinken, en de mannen hadden een toch wel een brokkie in de keel, echter dat is altijd beter dan dat je elkaar wel kan dooien nadat je 14 dagen met elkaar bent opgetrokken.
Op de eerste plaats moet ik kwijt, dat er is gebleken dat het intelligentie niveau van de gemiddelde lezer van onze cruise blog niet bijster hoog is, want wat schertst mijn verbazing: dat er personen zijn die het verslag van de " kilo knaller " met Arie,  bij aankomst op de boot voor wáár hebben aan genomen, in iets mindere mate misschien het verhaaltje over het experimentele fok progamma. Dames en heren, het waren " lul verhaaltjes " die uit m'n duim gezogen waren. ( Om de reacties heb ik smakelijk kunnen lachen )
Echter, wat Arie overkwam op de één na laatste dag van de cruise is wèl waar gebeurd, n.l. we zitten te eten, en in énen begint ie te murmelen, ik kijk hem aan, en zie dat z'n halve !!! bovengebit zeker z'on 3 centimeter uit uit z'n mond hangt, even dacht ik, dat ie aan het veranderen was in een Alien, maar al gauw bleek dat ie echt een probleem had en dat z'n kunstgebit volledig doormidden was gebroken en alle functies waar het voor gemaakt was had opgegeven, uiteraard was er hilariteit, want het beeld was dat je een gezicht zag alsof je in een  lachspiegel keek, wel triest natuurlijk, want normaal eten was er niet meer bij, dus ook die overheerlijke worstjes waren een probleem geworden, maar daar had Arie een oplossing voor, gewoon het vel eraf pulleken en daarna doen wat IK dacht " zuigen kreng " ha ha ha.
Ik ben hier en daar nog wezen informeren of er ergens aanboord superlijm te krijgen was, maar helaas, interessante bijkomstigheid is dat, de prothese die ik ooit voor hem had gemaakt het 25 jaar heeft uitgehouden en degene die brak net 2 jaar oud was.
Beste volgers, bedankt voor jullie reacties, ook voor degene die wel wilden maar het niet hebben gedaan, misschien schrijf ik ooit een klein boekje want er is nog véél meer te vertellen.
Wim.